BOOK DETAILS
「လူတစ်ယောက်ဟာ ရထားစီးပြီး တစ်ကိုယ်တည်း ခြေဦးတည့်ရာ သွားနေတယ်။ မြစ်ဝကျွန်းပေါ်ဒေသဘက်ကို ခုတ်မောင်းနေတဲ့ မီးရထားတွဲပေါ်မှာ … ။
「သူ ဘယ်ကို သွားချင်မှန်း သူ မသိ။ ဘာကြောင့်သွားနေမှန်း မသိ ။ ယုတ်စွအဆုံး သူ့ကိုယ်သူတောင် ဘယ်သူမှန်း မသိ။
「ဒီလိုနဲ့ လေးမျက်နှာ ဆိုတဲ့ မြို့လေးတစ်မြို့ကို ရောက်သွားတယ်။ လေးမျက်နှာ မှာ သူက ဘယ်သူ့ကိုမှ မသိဘူး၊ သူ့ကိုလည်း ဘယ်သူကမှ မသိဘူး ။ မသိခြင်း ဝင်္ကဘာထဲမှာပတ်ချာလည်နေတဲ့သူက ထူးဆန်းတာတွေလည်းပြောတတ်တယ်။ ဒီလိုနဲ့ပဲ မြို့ကလူတွေက သူ့ကို ယဉ်ယဉ်လေးရူးနေတယ်ရယ်လို့ သတ်မှတ်ပြီး ဖြစ်ရပ်တစ်ခုကို အကြောင်းပြုကာ ‘ ကိုသာဓု ‘ လို့ အမည်သညာ မှည့်ခေါ်လိုက်ကြတယ်။
「ပေါင်းသင်းဆက်ဆံရေး ပြေပြစ်ကောင်းမွန်ပြီး အလုပ်ကို ကြိုးစား သင်ယူချင်စိတ်အပြည့်ရှိတဲ့ ကိုသာဓုကို မသင်းနုရဲ့ ဘကြီးက သူ့ဆီမှာ ခေါ်ထားတယ်။ မသင်းနုဆိုတာ ရန်ကုန်ကို တက္ကသိုလ်ကျောင်းသွားတက်ရာက အရေးအခင်းတွေဖြစ်ပြီး ကျောင်းပိတ်ထားလို့ ပြန်ရောက်နေတဲ့ စိတ်ပညာ ပထမနှစ်ကျောင်းသူ။
「ကိုသာဓုဟာ အင်္ဂလိပ်စာ ကျွမ်းကျင်ပြီး ပညာတတ်ပုံစံပေါက်နေတယ်။ သီချင်းလည်းဆိုတတ်ပြီး အနုပညာကိုလည်း မြတ်နိုးတတ်တဲ့သူ။ သူက ဘယ်သူလဲ။ ဘာလို့ ဒီမြို့ကိုရောက်လာသလဲဆိုတာကို မသင်းနုကလည်း အကဲခတ်ပြီး အရေးတယူ စိတ်ဝင်စားနေခဲ့တယ်။ သုညဘဝကနေ အဆင်ပြေ အထိုင်ကျလာတဲ့ ကိုသာဓုတစ်ယောက် တစ်ရက်မှာတော့ အဝေးဆီ ထပ်လို့ပြေးရပြန်ဦးမယ့်အခြေအနေနဲ့ ကြုံရပြန်ပါတယ်။ ” ကိုသာဓု” ဆိုတာက ဘယ်သူများလဲ။ အနုပညာရှင်တစ်ယောက်လား။ စာပေပညာရှင်များလား။ မကောင်းမှုကျူးလွန်ပြီး ရောက်လာတဲ့သူလား။ အတိတ်မေ့ ဟန်ဆောင်နေတာလား။ တကယ်ပဲ ဘယ်လိုကိစ္စမျိုးကြောင့် လေးမျက်နှာမြို့လေးကို ရောက်လာတာလဲ။ ဘယ်လို ရည်ရွယ်ချက်ကြောင့်လဲ။ သူ ပြေးရမယ့်အကြောင်းကရော ဘာကြောင့်ပါလဲ။ ပြေးလို့ကော လွတ်နိုင်ပါ့မလား။ 「စိတ်ပညာ ၊ ဂီတအနုပညာနဲ့ လူ့ကျင့်ဝတ်၊ လူ့စရိုက်တွေကို အဲဒီခေတ် နိုင်ငံရေးနောက်ခံ ပါးပါးထည့်လို့ ကျစ်ကျစ်လစ်လစ် ဖွဲ့စည်းထားတဲ့ ဝတ္ထုကောင်း တစ်ပုဒ်။
About Author
တက္ကသိုလ်ဘုန်းနိုင်
23 Booksတက္ကသိုလ် ဘုန်းနိုင် (၁၉၃ဝ-၂ဝဝ၂) သည် မြန်မာနိုင်ငံသား တက္ကသိုလ် ပါမောက္ခ/ပါမောက္ခချုပ် တစ်ဦး အဖြစ်တာဝန်ထမ်းဆောင်ခဲ့သူ ဖြစ်ပြီး အမျိုးသား စာပေဆုရ စာရေးဆရာ၊ ဇာတ်ညွှန်းရေးဆရာ၊ တေးရေးဆရာလည်း ဖြစ်ခဲ့သည်။စာပေနယ်သို့ ရှုမဝ မဂ္ဂဇင်း ပါ "ဒွိဟ" ကဗျာဖြင့် ၁၉၄၉ ခုနှစ်တွင် စတင် ဝင်ရောက် ခဲ့သည်။ ထင်ရှားသည့် လုံးချင်း ဝတ္ထုရှည်အချို့မှာ၊ ညီမလေးရယ် စိုးရိမ်မိတယ် (၁၉၅၈)၊ သူ့ကျွန်မခံပြီ (၁၉၅၉)၊ လွမ်း (၁၉၆၂)၊ မိုးည အိပ်မက်မြူ (၁၉၆၂)၊ ဤမြေမှသည် (၁၉၆၃)၊ စိမ်းနေဦးမည့် ကျွန်တော့်မြေ (၁၉၆၃)၊ မောင့်ဘဝ ညအလားကွယ် (၁၉၆၃)၊ သူငယ်ချင်းလို့ပဲ ဆက်၍ခေါ်မည် ခိုင် (၁၉၆၄)၊ ချစ်သော ဤကမ္ဘာ (၁၉၆၄)၊ လွမ်းတေး မဆုံးစေနှင့် စောသခင် (၁၉၆၅)၊ ကမ္ဘာကုန် ကျယ်သရွေ့ဝယ် (၁၉၆၆)၊ နွေကန္တာဦး (၁၉၆၈)၊ ဝသန် လေချိန်မှန်ကူး (၁၉၆၉)၊ တပြည်သူ မရွှေထား (၁၉၇၁)၊ နှင်းငွေ့တထောင့် မိုးတမှောင့် (၁၉၇၂)၊ ကိုယ့်အလှ ဘဝငွေလမင်း (၁၉၇၆)၊ စွန့်ခွာရသည့် နွေညများ (၁၉၈ဝ)၊ မိုးတွေ ရွာမှဖြင့် လျှင်ကွယ် (၁၉၈၄)၊ တိမ်ညိုအလွင့် လအမြင့် (၁၉၉ဝ)၊ ချစ်သူအိမ်အမိုး နောက်ဝယ် လပျောက်ခဲ့ခြင်း (၁၉၉၁)၊ မျက်ရည် လောကများ၏ ဟိုမှာဘက် (၁၉၉၂)၊ လေရူးသည် စာမတတ်ပါ (၁၉၉၅)စသည်တို့ ဖြစ်ကြသည်။ ထင်ရှားသည့် မဂ္ဂဇင်း ဝတ္ထုရှည် (novelette) များမှာ နှင်းရွက်ကြွေစော (၁၉၅၈)၊ မုန်းရစ်လေဦး (၁၉၅၈)၊ ရေပင်လယ်နှင် ငွေစင်ကြယ် (၁၉၅၈)၊ တန်ခူးလေနှင့် လျောတော့သည် (၁၉၆၁)၊ ပိတောက်နှင့် ကြိုပါမည် မာရီယာ (၁၉၆၃)၊ ကရုဏာ မိခင် (၁၉၆၃) တို့ ဖြစ်ကြသည်။ ဝတ္ထုတို အများ ကိုလည်း ရေးသားခဲ့ရာ ယင်းတို့ကို ပြန်လည် တင်ပြသည် (၁၉၆၅)၊ ဝတ္ထုတို ပေါင်းချုပ် အမှတ် ၁၊ ၂၊ ၃ (၁၉၆၉)၊ ဝိညာဉ်မှာ ဖူးသည့် ကြည်နူးမှု အလှပန်း (၁၉၉၃)၊ ကျွန်တော့် ဘဝ ပိတောက်ကမ္ဘာ (၁၉၉၃) စသည်ဖြင့် စုစည်း ခဲ့သည်။ စာပေ အနုပညာ ဆိုင်ရာ ကျမ်းများမှာ ဘုန်းနိုင့် အတွေး ဘုန်းနိုင့် အမြင် (၁၉၇၇)၊ ခမ်သိမ်းကလျာ ရှုဖွယ်သာတည်း ပထမတွဲ၊ ဒုတိယတွဲ (၁၉၉၄) တို့ ဖြစ်ကြသည်။ အင်္ဂလိပ် - မြန်မာ နှစ်ဘာသာ ဘာသာပြန် ကဗျာ စာအုပ် များမှာ ရှားလော့ဒေဝီ (၁၉၉၆)၊ တမ်းတမိခြင်း (၁၉၉၇) တို့ ဖြစ်ကြသည်။
နိုင်ငံခြား ဘာသာသို့ ပြန်ဆို ထုတ်ဝေ ခဲ့သည့် စာအုပ်များမှာ ရုရှား ဘာသာဖြင့် 'သူ့ကျွန်မခံပြီ' (၁၉၇ဝ)၊ တရုတ် ဘာသာဖြင့် 'စွန့်ခွာရသည့် နွေညများ' (၁၉၈၈)၊ ဟင်ဒီ ဘာသာဖြင့် 'သူငယ်ချင်းလို့ပဲ ဆက်၍ခေါ်မည် ခိုင်' (၁၉၉၄) တို့ ဖြစ်ကြသည်။ 'နှင်းငွေ့ တထောင့် မိုးတမှောင့်' ဖြင့် ၁၉၇၂ ခုနှစ်တွင် အမျိုးသား စာပေဆု ရရှိခဲ့သည်။
0 Reviews